"Vorig schooljaar zou ik al meedoen met de opleiding VO-managementcoach, maar helaas gooide het (je raadt het al) coronavirus roet in het eten. Het was een flinke teleurstelling dat ik toch niet mee kon doen, maar gelukkig stonden dit schooljaar alle seinen op groen. Begin september vond de startdag plaats, die in het teken stond van kennismaken met de opleiding en met elkaar. Na de nodige introducties werd er ook al stevig ingezet op de eerste oefeningen en wat theorie. De opleidingsdagen kennen een flinke component ‘doen’. Coachen leer je niet door alleen boeken te lezen, maar vooral ook door te doen en te reflecteren, daar kom je al heel snel achter. Daarnaast krijg je een theoretisch kader aangeboden waarin je je bestaande en nieuwe vaardigheden kunt plaatsen. Aan het begin van de opleiding kom je erachter dat je al best wel wat kunt en weet vanuit je dagelijkse werk en op deze vaardigheden kun je doorbouwen.
Ik maak deel uit van tranche 7 van deze opleiding, wat betekent dat er toch al behoorlijk wat coaches zijn opgeleid door de jaren heen. Ik denk dat dit een goede ontwikkeling is, met name omdat het werk als schoolleider vraagt om reflectie, of je het nu al lang teamleider/directeur/bestuurder bent, of pas net start. Het is een type werk dat zich in mijn ervaring maar lastig laat vangen in een universele beschrijving of vorm, los van het feit dat elke dag vraagt om nieuwe besluiten/inschattingen/overwegingen en acties. Het is in onderwijsland altijd mogelijk om snel een suggestie, mening, oordeel, hulp of zelfs een discussie te organiseren als je input wenst op een vraagstuk. Als VO-managementcoach leer je nu net deze reflexen af, om echt tijd te nemen te exploreren wat je gesprekspartner werkelijk wil bereiken en te werken aan een route naar dit doel.
Een van de meest belangrijke instrumenten van de coach is het stellen van gerichte vragen. Dit schrijvende realiseer ik me dat ik in dit stukje nog geen vraag heb gesteld of opgeworpen. Gelukkig is de opleiding pas halverwege..."