Beste coaches,
Zoals jullie misschien weten, heb ik ervoor gekozen een sabbatical op te nemen om actief te zijn op Lesbos en daar de vluchtelingen zo veel als mogelijk te ondersteunen. Dat betekent dat ik al enige maanden mijn werkzaamheden voor VO-Mc tijdelijk heb overgedragen. Graag informeer ik jullie over hetgeen ik op dit moment doe.
Op vrijdag 8 januari vertrok in mijn nieuwe Renault Kangoo, afgeladen met gedoneerde winterkleding, naar Lesbos. Omdat de verplichte PRC test slechts 72 uur geldig is, was daar enige haast mee gemoeid. Ondanks velen verwachtingen verliep de reis heel soepel. Ik heb onderweg bij vrienden in Duitsland en Oostenrijk gelogeerd, en ben vanaf Ancona op de boot naar Griekenland gegaan. Vervolgens moest ik nog een paar honderd kilometer afleggen naar Athene, waar ik de boot naar Lesbos heb genomen. Op maandag 11 januari om 09:00 uur ’s ochtends zat ik in een appartement waar ik vervolgens 7 dagen in quarantaine moest. Eerlijk toegeven heb ik mezelf tijdens die dagen meerdere keren afgevraagd waarom ik dit avontuur in Nederland zo’n goed idee leek.
Inmiddels doe ik alweer 10 weken vrijwilligerswerk bij Movement on the Ground (MOTG). De dagen zijn hier lang, maar geven veel voldoening. We werken hier iedere dag om in beide kampen de leefomstandigheden iets menselijker en waardiger te maken. In samenwerking met het leger voorzien we dagelijks 8000 mensen van drie maaltijden per dag. Daarnaast zijn er projecten met warme douches, kleermakers, Engelse les voor de 250 lokale vrijwilligers en een ‘kleding winkel’ met gedoneerde kleding waarin er nog enige keuze vrijheid wordt gecreëerd voor de meest kwetsbare mensen hier. Desondanks blijft het een afschuwelijke situatie waarin de meeste gezinnen 1,5 tot 2 jaar verblijven tot ze een uitslag van hun asielprocedure ontvangen, die zowel positief al negatief kan zijn.
Soms is het heel demotiverend om te zien hoe vreselijk de voorzieningen in het kamp zijn, en voelt het alsof we bijdragen aan een systeem waarvan ik mezelf afvraag of we daar wel goed aan doen. Anderzijds komen de mensen uit een situatie die nog onbeschrijfelijk veel traumatischer is dan hier, en is er weinig andere keuze voor hoop op een betere toekomst. Vanuit dat perspectief blijft het waardevol om in ieder geval zoveel mogelijk te verbeteren aan de huidige omstandigheden, binnen alle politieke beperkingen die er zijn.
Inmiddels heb ik besloten om nog een aantal maanden langer te blijven, omdat ik er nog niet klaar voor ben om terug te gaan. Een bijkomend voordeel van het thuiswerken is dat ik vanaf 1 april 3 dagen per week online ga werken voor de VO-academie, vanuit Lesbos. Waardoor ik voorlopig ook nog 3 dagen vrijwilligerswerk kan blijven doen. Voor zolang het thuiswerken de norm blijft ga ik dit proberen voort te zetten.
Mocht je meer informatie willen over de situatie hier, of vragen naar aanleiding van nieuwsberichten of krantartikelen, neem gerust contact met me op. De verslaggeving in Nederland is soms eenzijdig of wordt in een andere context geplaatst dan hoe de situatie hier wordt ervaren. Hoewel ik natuurlijk alleen vanuit mijn eigen ervaringen en perspectief kan spreken.
Groetjes, Lisanne